city built on uninhabited swamps on a maniacal whim of the great tzar city that was the capital of Russia for two hundred years and is still its cultural capital city where Dostoevsky, Gogol and others lived and wrote, and ghosts of their books’ characters still roam its streets city where only clerks, poets and madmen survive, as someone correctly said long ago city where sun rarely shines city of water, wind and mist, where it’s not always clear what time of day, season, year or century it is my hometown and my favourite city that I want to introduce to my favorite village, them being so unlike each other η πόλη που χτίστηκε σε ακατοίκητους βάλτους σε μια μανιακή ιδιοτροπία του μεγάλου τσάρου η πόλη που ήταν η πρωτεύουσα της Ρωσίας για διακόσια χρόνια και εξακολουθεί να είναι το πολιτιστικό της κεφάλαιο η πόλη όπου ο Ντοστογιέφσκι, ο Γκόγκολ και οι άλλοι ζούσανε και γράφανε και όπου τα φαντάσματα των χαρακτήρων των βιβλίων τους εξακολουθούν να περιπλανιούνται στους δρόμους η πόλη όπου επιβιώνουν μόνο υπάλληλοι γραφείου, ποιητές και τρελοί, όπως κάποιος είπε πολύ σωστά πριν από πολύ καιρό η πόλη που σπάνια βλέπει τον ήλιο η πόλη του νερού, του ανέμου και της ομίχλης, όπου δεν είναι πάντοτε σαφές τι ώρα, τι εποχή, τι έτος ή τι αιώνας είναι η γενέτειρά μου και η αγαπημένη μου πόλη που θέλω να συστήσω στο αγαπημένο μου χωριό, που είναι τόσο διαφορετική η μία απ’το άλλο